کولاژ در دوره شکل گیری سبک کوبیسم در اوایل قرن بیستم تبدیل به یک شکل هنری شد. این دوره از سال 1912 تا 1914 به وقوع پیوست.

پابلو پیکاسو در اولین تجربه‌هایش در زمینه کولاژ، در ماه می سال 1912 تکه‌های پارچه ای را در بعضی از قسمت‌های تابلو خود با عنوان  "Still Life with Chair Caning" چسباند. او همچنین در تجربه ای دیگر یک طناب را در اطراف لبه بوم بیضی نقاشی‌اش چسباند. جورج براک دیگر هنرمند نامدار مکتب کوبیسم هم در یکی از آثارش در سال 1912 تکه‌هایی از یک حصیر چوبی را در نقاشی‌اش با عنوان «سبد میوه و شیشه» چسباند.

کولاژ (به انگلیسی: ko · laje ) که از کلمه‌های فرانسوی تشکیل شده، به معنی «چسباندن» است، یک اثر هنری که توسط چسباندن چیزها به سطح ساخته شده است.

کولاژ گاهی در ردیف رسانه های ترکیبی شناخته می شود. در این روش مواد و چیزهای گوناگونی مانند تکه‌های روزنامه، کاغذهای رنگی، مقوا، پارچه، عکس، اشیای دورریختنی و جز این‌ها را بر روی یک سطح صاف مانند بوم، تخته یا مقوا می‌چسبانند تا یک ترکیب جدید به وجود آورند. گاهی نیز با طراحی یا نقاشی آن را تکمیل می‌کنند. 

تکنیک چسباندن عکس یا تکه‌های عکس برای ایجاد یک ترکیب جدید فوتوکلاژ یا فتومونتاژ نامیده می‌شود. انواعی از تکه‌چسبانی هم وجود دارد که شامل مواد دارای حجم مانند تکه‌های چوب، ظروف شکسته، دکمه، پیچ و مهره یا هرچیز سه‌بعدی دیگر بر روی یک سطح می‌شود. 

ما را در آپارات دنبال کنید